Bygdebøkene er ei verdifull kjelde til informasjon for den som driver slektsforsking. Forfattarane har gjort eit solid arbeid i å dokumentere gards- og bygdesogene rundt om kring i landet. Slik er det også for Bremanger der farsslekta mi kjem frå. Der er ein faktisk så heldige at ein har to bygdebøker. Ei skriven av Albert Joleik (1969) som tar for seg tida fram til 1801 og ei skriven av Åstein Svihus (2006) som tar for seg heile det som er Bremanger kommune i dag. Denne siste er i fire band.
Trass i at tallause timar med kjeldegransking ligger bak kvar av bøkene er ikkje bygdebøkene frie for feil, og av og til ser ein at forfattaren har følgt eit spor så langt tida tillet og deretter har han sagt «nok er nok». Då er vel alt håp ute for oss andre også? Eller? Fortsett å lese «…når spora tørkar ut…»
